Het moeten niet altijd verre bestemmingen zijn die een mens blij maken, ook in eigen land zijn er pareltjes te vinden.
Op 21/11/2020 maakten we een herfstuitstap naar Belgisch Limburg, een streek met uitgestrekte bossen, leuke steden en een uitgebreid industrieel verleden .
Onze keuze ging uit naar 2 plaatsen die het verleden tot een moderne trekpleister gemaakt hebben.
Het plan was om naar het openluchtmuseum Bokrijk te gaan, daar lekker rond te kuieren en vervolgens de bossen er rond te verkennen. We hadden echter ons huiswerk niet echt goed gemaakt en waren niet goed voorbereid op het ontdekken van de bossen
Maar laten we beginnen met het domein Bokrijk.
Dit openluchtmuseum is een streling voor het oog, het toont ons mooi gerestaureerde oude gebouwen uit België en toont ons zo het rijke bouwverleden van on landje. Van de oudste nederzettingen tot midden vorige eeuw. Het leuke is dat dit allemaal authentieke gebouwen zijn die elders afgebroken werden en hier steen voor steen terug opgebouwd zijn, met oog voor de historische materialen en technieken. Dit maakt dit tot een unieke belevenis.
Zo kwamen we een koppel tegen die ons wist te vertellen dat een van de horecagebouwen vroeger een café was en dat ze ernaast gewoond hadden. Het gebouw was steen voor steen ontmantelt, de stenen genummerd en overgebracht naar Bokrijk om daar opnieuw opgebouwd te worden in oorspronkelijke en gerestaureerde staat. Dit zijn de leuke momenten aan zo’n wandeling, je komt er leuke en vriendelijke mensen tegen die hun kennis ook graag delen met anderen. Natuurlijk volgde ook nog een gesprekje over koetjes en kalfjes, we zijn al blij dat we in deze tijden een leuk gesprekje kunnen voeren met mensen buiten onze bubbel (vanzelfsprekend met inachtneming van de social distancing maatregelen)
De gebouwen zijn goed onderhouden en worden ook nog regelmatig gerenoveerd. In normale tijden zijn er ook ‘bewoners’ aanwezig in de huisjes die ambachten uitvoeren zoals deze vroeger gedaan werden, maar door de huidige toestand waren de gebouwen niet open voor het publiek, noch waren er voorstellingen of andere interactie. Ook de talrijke mogelijkheden iets te nuttigen waren gesloten.
Wat wel open was (en waar we zeer dankbaar voor zijn) waren de talrijke toiletten die zeer goed onderhouden waren.
Het aanwezige personeel was ook zeer vriendelijk en de inkom tot het domein was momenteel gratis. De totale route die momenteel uitgestippeld staat (vaste Covid-route) leg je af op ongeveer 2u, natuurlijk kan dit sneller of trager, alles hangt af van hoe snel je wandelt, hoe vaak je stopt om foto’s te nemen, dingen meer in detail bekijkt, etc.
Praktische zaken:
Kledij: geen vereisten, vrijetijdskleding.
Schoenen: Geen vereisten, de grindpaden zijn aangelegd en goed begaanbaar.
Regenweer: Zeker paraplu of regenkledij voorzien, openlucht.
Kindvriendelijk: Ja, en naast parking 1 is er ook een grote speeltuin (openlucht)
Kinderwagen: Ja
Rolstoel: Ja
Honden toegelaten: Ja, aan de leiband
website voor meer info en openingsuren: http://www.bokrijk.be
Na ons bezoek aan het park hebben we nog een wandeling gemaakt in het aangrenzende bos. Hier waren we niet voorbereid maar na een klein beetje zoeken via de smartphone hebben we een wandeling gevonden van een 4-tal km die volledig aangegeven stond met wegwijzers met blauwe pijlen. We hadden de wijzer gevonden maar wisten niet hoe lang deze wandeling precies was voor we het opzochten.
De wandeling ging ook veelal over goed begaanbare paden, alhoewel de meeste paden onverhard waren.
De wandeling was een ware verademing, zeker in de herfst wanneer het bos de geuren van afgevallen bladeren verspreidt. Wie houdt er niet van de geur van herfst in het bos?
De natuur maakt zich klaar voor de winter en dit levert enorm mooie taferelen en een overvloed aan kleuren op, om van de talrijke paddesroelen nog maar te zwijgen.
Op een van deze paden heeft Petra haar voet omgeslagen op losliggende kiezels, opletten geblazen dus, altijd goed uitkijken waar je loopt en hoe je je voeten neerzet.
Tegen het einde van de wandeling kwamen we nog door het arboretum, nu in winterslaap maar in de lente zeker de moeite gezien de grote hoeveelheid aan magnolia’s die er aangeplant staan.
Er zijn ook andere wandelingen, de aanbevelingen hieronder gelden voor de route die wij gevolgd hebben, maar niet per se voor andere uitgestippelde routes.
Praktische zaken:
Kledij: geen vereisten, vrijetijdskleding die vuil mag worden.
Schoenen: Gesloten stapschoenen met antislipzool, zeker in de herfst. Paden zijn veelal onverhard en kunnen glad zijn. Wandelschoenen zijn geen must maar kunnen voor meerwaarde zorgen.
Regenweer: Zeker paraplu of regenkledij voorzien, openlucht.
Kindvriendelijk: Ja
Kinderwagen: Neen, Arboretum wel maar bospaden niet allemaal geschikt
Rolstoel: Neen, Arboretum wel maar bospaden niet allemaal geschikt
Honden toegelaten: Ja, aan de leiband
website voor meer info: http://www.dewijers.be
Op zich was het nog vroeg dag en wilden we nog wel een beetje extra wandelen.
Een tijdje geleden hadden we een artikel gezien over een oude mijnsite nabij Maasmechelen die omgevormd was tot een wandelpark. Vermits we toch in de buurt waren (een 20-tal km) besloten we om ook daar een kijkje te gaan nemen, al was het maar om de boel eens te verkennen voor een grotere wandeling.
De parking en het domein waren goed bereikbaar. Het betreft hier de oude mijnsite van Maasmechelen (Eisden) vlak bij Maasmechelen Village en het M2 winkelcomplex, dus zeker combineerbaar met een bezoek hieraan eens de winkels terug open mogen. Ook Maastricht ligt hier op een boogscheut vandaan.
We hadden op voorhand onze route gekozen (de blauwe) uit een van de 5 beschikbare routes. Een wandeling van 3,9km (reken op +/- anderhalf uur wandelen, niet 60 min zoals aangegeven op de site). Alle gekleurde wandelroutes beginnen op hetzelfde punt en leiden je over de voormalige mijnsite waar de paden aangelegd zijn op de oude terrils.
Dit ondervonden we ook eens we aan het wandelen waren, in een veelal vlak terrein waren hier toch serieuze hoogteverschillen op te tekenen, soms zelf vrij moeilijk begaanbaar (weeral, vochtig weer). Sommige hellingen waren vrij stijl en liepen over steenkool afval, wat bij vochtig of regenachtig weer resulteert in een heel gladde ondergrond. Gelukkig waren er railingen aangebracht waaraan je je vast kon houden, anders hadden we rechtsomkeert gemaakt want het zou levensgevaarlijk geweest zijn.
Na deze hellinkjes overwonnen te hebben dachten we, leuk, nu het platte werk…maar kwamen wij bedrogen uit. De rest van de wandeling bracht ons omhoog over de terrils, zij het via goede paden met degelijke verharding.
Ondanks dat we beiden wel wat wandelen waren deze beklimmingen genoeg om ons hart een slag sneller te laten slaan en onze ademhaling wat moeizamer te laten verlopen.
Maar het was de moeite waard, de vergezichten namen alle klimzorgen meteen weer weg.
Gelukkig geldt ook hier het gezegde ‘wat omhoog gaat moet ook weer naar beneden komen’, dit gaat ook op voor ons. Na genoten te hebben van het uitzicht was het tijd om te dalen. Via goed verharde paden met haarspeldbochten ging het naar beneden om uiteindelijk terug aan de inkom uit te komen.
Jammer was dat er niets open was om een slokje te drinken na dit avontuur (wel in normale tijden) en er ook geen toilet open was (of we hebben het niet gevonden).
De duisternis begon in te vallen dus tijd om de terugweg aan te vatten.
Praktische zaken:
Kledij: geen vereisten, vrijetijdskleding die vuil mag worden.
Schoenen: Gesloten stapschoenen met antislipzool, zeker bij vochtig/regenweer. Paden zijn veelal onverhard en kunnen glad zijn. Wandelschoenen zijn geen must maar kunnen voor meerwaarde zorgen.
Regenweer: Zeker paraplu of regenkledij voorzien, openlucht.
Kindvriendelijk: Ja, ook speeltuin aan de inkom (openlucht)
Kinderwagen: Neen, sommige paden niet geschikt
Rolstoel: Neen, sommige paden niet geschikt
Honden toegelaten: Ja, aan de leiband
website voor meer info: http://www.connecterra.be
Life is Travel 